Solo „Moje własne interview…” E. Kozak powstało z inspiracji Jérôme Belem, francuskim choreografem i filozofem tańca, który od lat traktuje teatr jako fenomen społeczny. Artystkę podobnie jak Bela nie interesuje perfekcyjne odtwarzanie układów tanecznych, a raczej badanie ciała jako pola walki; traktowanie go jak płaszczyzny, na której odbywa się bezustanne tarcie między siłami społecznymi, politycznymi i estetycznymi. Podmiotem pracy Kozak którą prezentuje w formie lecture performance, jest aktor odarty z roli, człowiek z jego przekonaniami i osobistą biografią.

Spektakl „Moje własne interview®Fanny Panda” jest działaniem społecznym, performatywną grą z widzami i ich oczekiwaniami. Jego przesłanie jest jasne, choć artystka zostawia widza raczej z pytaniami niż prostą wizją. Czy w dzisiejszych realiach ważniejsze są wartości artystyczne, czy pieniądze na wyprodukowanie spektaklu? Dlaczego artyści spędzają więcej czasu na wypełnianiu wniosków o przyznanie grantów niż na myśleniu o swoich projektach i realizowaniu rzeczywistych pasji? Czy wszyscy artyści zależni od publicznego finansowania nie tańczą sztucznego tańca przed członkami komisji? I czy od członków owych komisji nie zależy być albo nie być (i to nie tylko artysty, ale człowieka, który musi z czegoś żyć)? Jedno jest pewne: artyści walczą o przetrwanie. Sztuka, która coraz częściej wychodzi poza swoje klasyczne ramy – łamie zasady decorum, granice gatunków i tematyczne tabu – również walczy: z rynkiem, systemem i prawami kapitalistycznej gospodarki, a także sztywnością gustów i nietolerancją odbiorców.